درکودکی:پاکن هایی ز پاکی داشتیم،یک تراش سرخ لاکی داشتیم،کیفمان چفتی به رنگ زرد داشت،دوشمان از حلقه هایش درد داشت، گرمی دستانمان ازآه بود،برگ دفترهایمان از کاه بود،تا درون نیمکت جا میشدیم ما پراز تصمیم کبری میشدیم،باوجود سوزوسرمای شدید،ریزعلی پیراهنش رامیدرید،کاش میشد بازکوچک میشدیم لااقل یک روز کودک میشدیم...

چقدر دلتنگم من برای آن روز که خروس همسایه را بی جهت سنگ زدم و کبوترها را ساعتی پر دادم؛زیر کرسی به دعا میشینم که خدایا امشب آسمانت برف سنگین به زمین هدیه کند و چقدر خوشحالم وقتی با چکمه نو روی برفها به زمین می افتم_آخ که آن روزهارا در قماری به امید فردا من چه آسان باخته ام

دخترا دنبال1پسرند که 1000ارزوشونو براورده کنن اما پسرها دنبال1000دخترندکه1ارزوشونو براورده کنن

3رورزدیگرتاگرفتن هدیه فرصت باقىاست شمامیتوانیدبامهربان شدن ناگهانی،مظلوم نمایی،کلاس گذاشتن،وصحبت غیرمستقیم باهمسرتان درموردماه ومناسبتهابه هدیه دلخواه خوددرروززن نزدیک شوید(بانک سیاست زنان،بانک همه)

ثروت به این نیست که ببینى چقدر پول دارى
ثروت به اینه که وقتى گریه میکنى ببینى چند تا دست میاد و اشکاتو پاک میکنه...

زندگی وقت کمی بودونمیدانستیم، همه ی عمر دمی بود و نمیدانستیم، حسرت ردشدن ثانیه های کوچک، فرصت مغتنمی بود و نمیدانستیم، تشنه لب عمربسر رفت و بقول سهراب،آب در یکقدمی بود و نمیدانستیم...